Ania Dąbrowska
![]() Dąbrowska podczas Polsat Hit Festiwalu (2024) | |
Imię i nazwisko |
Anna Monika Dąbrowska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1981 |
Gatunki | |
Zawód |
piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna |
Aktywność |
od 2003 |
Wydawnictwo | |
Strona internetowa |
Anna Monika Dąbrowska (ur. 7 stycznia 1981 w Chełmie) – polska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów i producentka muzyczna. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV[2].
Za debiutancki album Samotność po zmierzchu (2004) zdobyła uznanie krytyki i publiczności. Na kolejnej płycie, Kilka historii na ten sam temat (2006), nawiązała do tradycji polskiej muzyki lat 60., co kontynuowała na kolejnych dwóch krążkach[3]. Wydała łącznie sześć albumów studyjnych, z których pięć trafiło na pierwsze miejsce listy sprzedaży w Polsce[4] i uzyskało status platynowych; Dla naiwnych marzycieli zdobył status podwójnie platynowej płyty[5]. Do 2011 łączna sprzedaż jej płyt w Polsce przekroczyła liczbę 250 tys. egzemplarzy[6].
Laureatka dziewięciu Fryderyków (34 nominacje)[7].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 7 stycznia 1981 w Chełmie. Ma siostrę Martę. Gdy miała 11 lat, zmarł ich ojciec[8].
Jako nastolatka rozpoczęła edukację muzyczną. Uczęszczała do I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie i szkoły muzycznej w klasie kontrabasu[9]. Studiowała psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Przez pewien okres grała na gitarze basowej i była wokalistką zespołu 4 Pory RoQ, z którym brała udział w konkursach muzycznych. Wystąpiła m.in. na Festiwalu Poezji Śpiewanej i Festiwalu Piosenki Francuskiej. W 2002 uczestniczyła w programie rozrywkowym Polsatu Idol. Następnie współpracowała z Andrzejem Smolikiem i Krzysztofem Krawczykiem, nagrywając chórki do ośmiu piosenek na płytę Krawczyka ...bo marzę i śnię. W 2003 została zaproszona do udziału w Projekcie SI 031, w ramach którego udzieliła się wokalnie w trzech piosenkach i wzięła udział w nagraniu teledysku „Trzynastka”. W tym samym roku do rozgłośni radiowych trafił jej pierwszy singel, „I See”, który zdobył jednak dość umiarkowaną popularność.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2e/Anna_D%C4%85browska_by_Foksal.jpg/220px-Anna_D%C4%85browska_by_Foksal.jpg)
Na początku 2004 wydała debiutancki album studyjny pt. Samotność po zmierzchu, za którego produkcję odpowiadał Bogdan Kondracki. Za album otrzymała dobre recenzje, a jego premierę poprzedziła wydaniem singla „Tego chciałam”, który stał się przebojem. W tym samym roku wystąpiła z utworem „Glory” w konkursie „Premier” na festiwalu w Opolu. Kolejne przebojowe single, „Charlie, Charlie” i „Inna”, umocniły jej pozycję na rynku muzycznym, a za sprzedaż Samotności... w nakładzie ponad 40 tys. egzemplarzy uzyskała status złotej płyty[10][11]. Dzięki wysokiej sprzedaży debiutanckiego albumu wystąpiła podczas festiwalu TOPtrendy 2005, na którym wykonała trzy piosenki: „Tego chciałam”, „Tylko słowa zostały” i „Charlie, Charlie”. Również w 2005 zdobyła nagrodę As Empiku[12] oraz trzy Fryderyki[13]. W 2006 udzieliła się wokalnie na albumie projektu Silver Rocket pt. Unhappy Songs i zagrała w dwóch teledyskach promującej tę płytę.
W październiku 2006 wydała drugi solowy album pt. Kilka historii na ten sam temat, który był nawiązaniem do polskiej muzyki popularnej przełomu lat 60. i 70. XX wieku[9]. Album promowała singlami: „Trudno mi się przyznać” i „Czekam...”, które zyskały dużą popularność. Za album zebrała przychylne recenzje, a półtora miesiąca po jego premierze uzyskała za niego certyfikat platynowej płyty, sprzedając go w nakładzie 50 tys. sztuk[5][10]. Dzięki sukcesowi drugiej płyty wystąpiła w czołówce festiwalu TOPtrendy 2007, a także zdobyła nagrodę w kategorii „Album roku” podczas gali Eska Music Awards i była nominowana do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W październiku 2007 rozpoczęła trasę koncertową, która zbiegła się z wydaniem dwupłytowej reedycji albumu pt. Kilka historii na ten sam temat.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Ania-dabrowska-2009.jpg/220px-Ania-dabrowska-2009.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f0/DabrowskaAnia.jpg/220px-DabrowskaAnia.jpg)
W czerwcu 2008 wydała trzeci album studyjny pt. W spodniach czy w sukience?, nad którym pracowała m.in. z Leszkiem Możdżerem i Danielem Bloomem. Albumem kontynuowała tematykę retro i styl lat 60., co stało się wówczas znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Album okazał się kolejnym sukcesem komercyjnym (po czterech dniach uzyskał status złotej płyty, a później również platynowej), a także artystycznym, choć opinie krytyków na temat płyty były podzielone. Na pierwszy utwór promujący album wybrała „Nigdy więcej nie tańcz ze mną”, który odniósł sukces na listach przebojów i z którym wzięła udział w konkursie na Polski Hit Lata podczas Sopot Hit Festiwalu[14]. Drugim singlem został tytułowy utwór, a trzecim „Smutek mam we krwi”, natomiast album przekroczył nakład 50 tys. sztuk[15]. Jesienią wyruszyła w trasę sponsorowaną przez markę Nissan Micra. W 2009 otrzymała osiem nominacji do Fryderyków 2009, jednak nie zdobyła żadnej statuetki[16]. Dzięki wysokiej sprzedaży W spodniach czy w sukience? wystąpiła na festiwalu TOPtrendy 2009. Po raz czwarty otrzymała też nominację do nagrody MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy oraz nawiązała współpracę z francuską grupą Nouvelle Vague, z którą nagrała cover utworu „Johnny and Mary” Roberta Palmera (umieszczony później na polskiej edycji albumu zespołu pt. 3)[17]. Jesienią wydała singiel „Nigdy nie mów nigdy”, promujący film Wojciecha Pacyny o tym samym tytule.
W kwietniu 2010 wydała album pt. Ania Movie, na który nagrała covery piosenek z klasycznych filmów i seriali[18]. Jak zapowiedziałą, była to jej ostatnia płyta utrzymana w stylu retro[19]. Album okazał się kolejnym sukcesem, utrzymując się przez siedem tygodni z rzędu na szczycie listy OLiS[20], i przekroczył nakład 50 tys. egzemplarzy[21]. Pierwszy teledysk powstał do piosenki „Bang Bang (My Baby Shot Me Down)” z repertuaru Cher, a drugi do „Silent Sigh” z filmu Był sobie chłopiec. Planowana na wiosnę trasa promocyjna została przesunięta na jesień i zimę 2010 z powodu katastrofy pod Smoleńskiem oraz stanu zdrowia piosenkarki[22].
W 2011 była jedną z trenerek w pierwszej edycji programu rozrywkowego TVP2 The Voice of Poland[23]. W 2012 wydała album pt. Bawię się świetnie, za który w niecałe dwa miesiące od premiery uzyskała status platynowej płyty[24]. Album promowała singlami: „Bawię się świetnie” i „Jeszcze ten jeden raz”. Udzieliła się również wokalnie w piosence „Niebieski parasol” umieszczonej na albumie Krzysztofa „Kielicha” Kieliszkiewicza pt. Dziecko szczęścia.
4 marca 2016 wydała album Dla naiwnych marzycieli[25]. W czerwcu 2016 na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu otrzymała nagrodę Super Jedynkę w kategorii Super Artystka Roku. Otrzymała również nominację w kategorii Album Roku. Pod koniec września 2016 otrzymała nominację do nagród MTV Europe Music Awards 2016 w kategorii Najlepszy polski wykonawca[26]. Na początku 2017 wydała singiel „Porady na zdrady (Dreszcze)”, który nagrała w ramach promocji komedii romantycznej Ryszarda Zatorskiego Porady na zdrady. 10 listopada 2017 wydała album kompilacyjny pt. The Best of, na którym umieściła swoje największe przeboje oraz premierowy singiel Z Tobą nie umiem wygrać. Utwór dotarł do pierwszego miejsca na liście AirPlay, a sam album – do trzeciego miejsca w notowaniu OLiS. We wrześniu 2018 wydała singiel Serce nie sługa promujący film o tym samym tytule. W 2019 wystąpiła podczas koncertu „Od Opola do Opola” na 56. KFPP w Opolu, a pod koniec roku wydała utwór „Gdy wiem że jesteś”, nagrany do filmu 1800 gramów przy współpracy z GrubSonem. Również w 2019 roku otrzymała honorowy tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego[27]. W 2020 przy współpracy z Gromee oraz raperem Abradab wydała utwór „Powiedz kto w tych oczach mieszka”, a także wystąpiła na 57. KFPP w Opolu podczas koncertu „Cisza jak ta” poświęconemu Romualdowi Lipce.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ze związku z Pawłem Jóźwickim ma dwoje dzieci, Stanisława (ur. 2010)[28] i Melanię (ur. 2013)[29].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- Samotność po zmierzchu (2004)
- Kilka historii na ten sam temat (2006)
- W spodniach czy w sukience? (2008)
- Ania Movie (2010)
- Bawię się świetnie (2012)
- Dla naiwnych marzycieli (2016)
Albumy kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]
- The Best of (2017)
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ania Dąbrowska pod skrzydłami Sony Music – Medleyland.pl – popkultura bez spiny medleyland.pl [online], 7 kwietnia 2015 [dostęp 2016-08-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-10] (pol.).
- ↑ Akademia fonograficzna :: Nagroda muzyczna – Fryderyk (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
- ↑ Wywiad: Do niczego się nie naginam. Rozmowa z Anią Dąbrowską. Stopklatka.pl. [dostęp 2011-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-26)]. (pol.).
- ↑ Ania – Music Charts. acharts.us. [dostęp 2013-03-27]. (ang.).
- ↑ a b Listy bestsellerów, wyróżnienia (Platynowe CD). zpav.pl. [dostęp 2009-04-23]. (pol.).
- ↑ ANIA DĄBROWSKA, wokalistka. podprad.com.pl. [dostęp 2011-04-04]. (pol.).
- ↑ FRYDERYKOWY „TOP”. zpav.pl. [dostęp 2011-04-10]. (pol.).
- ↑ Wojciech Staszewski. Wolność uderza do głowy, ale nie boli. „Twój Styl”. 323 (6), s. 30–35, 2017-05-16. Wydawnictwo Bauer Sp. z o.o. Sp. k. (pol.).
- ↑ a b Ania Dąbrowska :: Biografia :: RMF FM. rmf.fm. [dostęp 2009-10-13]. (pol.).
- ↑ a b Ania Dąbrowska – brak biletów. Trojmiasto.pl. [dostęp 2009-06-21]. (pol.).
- ↑ Listy bestsellerów, wyróżnienia (Złote CD). ZPAV. [dostęp 2009-04-23]. (pol.).
- ↑ Asy Empiku. wyborcza.pl, 2005-02-03. [dostęp 2009-10-13]. (pol.).
- ↑ Po trzy Fryderyki 2004 dla Ani Dąbrowskiej i Sidneya Polaka. Onet.pl, 2005-03-16. [dostęp 2009-10-13]. (pol.).
- ↑ Jaki będzie Polski Hit Lata 2008?. muzyczna.pl, 2008-08-08. [dostęp 2009-10-13]. (pol.).
- ↑ Paweł Kasa: Brutalna rzeczywistość sceny muzycznej. magazyntrendy.pl. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
- ↑ Mateusz Kołodziej: Fryderyki 2009 – porażka Dąbrowskiej, triumf alternatywy. axunarts.wordpress.com, 2009-04-21. [dostęp 2009-10-23]. (pol.).
- ↑ Ania wśród wielkich gwiazd!. Interia.pl, 2009-07-21. [dostęp 2009-07-21]. (pol.).
- ↑ Ania Dąbrowska mówi o „MOVIE” - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ Ania filmowo żegna się z retro. Interia.pl, 2010-02-19. [dostęp 2010-02-19]. (pol.).
- ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-04-10]. (pol.).
- ↑ Ania powraca na scenę. www.cgm.pl. [dostęp 2010-10-23]. (pol.).
- ↑ Joanna Weryńska: Ania Dąbrowska: bycie mamą jest naprawdę fajne!. gazetakrakowska.pl, 2010-12-13. [dostęp 2011-04-18]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Lisowski: Dąbrowska, Kayah, Piasek i Nergal w jury „The Voice” TVP2. wirtualnemedia.pl, 2011-08-01. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
- ↑ KONKURS: Ania bawi się świetnie, bo już jest platynowa. barock.pl, 2012-12-06. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
- ↑ „Dla naiwnych marzycieli” – nowa płyta Ani Dąbrowskiej. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-02-10]. (pol.).
- ↑ Nominowani do MTV EMA – Najlepszy Polski Artysta!. mtv.pl. [dostęp 2016-09-21]. (pol.).
- ↑ Ania Dąbrowska [online], eBilet.pl [dostęp 2021-10-26] (pol.).
- ↑ Ania Dąbrowska ma syna. Onet.pl, 2010-07-27. [dostęp 2010-09-01]. (pol.).
- ↑ Wiemy jak Dąbrowska nazwała córkę. afterparty.pl, 2013-04-03. [dostęp 2014-01-17]. (pol.).